امید هست…

آن یکی که فازش مشخص نیست!
این یکی به بهانه ی جمع کردن سروصدای بچه ها هر بار می آید زیرزمین با آن یکی های دیگر انواع بازی های اندرویدی!
آن یکی که باید خدا را شکر کنیم که یک جا نشسته و کاری نکرده. هر دو دقیقه هم دعا کنیم به چیزی دست نزند که زحمت ما بیشتر نشود!
آن یکی همین که در مجلس حضور به هم رسانده مایع خوشحالی و قوت قلب ماست! (بگذریم که چقدر قبلش قلبمان را به تپش در آورده)
این یکی که #گالری
و من اینجا ایستادم و با ظاهر بی تفاوت حرص می خورم…

عجب روضه ای داریم ما! عجب ذکر مصیبتی! عجب همه به همین خاطر اومدن!
اما با این حال به همین روضه ها امید دارم…

پ.ن۱: تجربه م میگه یک روضه ی بد، بهتر از روضه نگرفتن است…
پ.ن۲: وسط نوشتن این یکی میگه فکر کنم همه ثواب روضه برای منه چون من این دو تا شیطنت رو اینجا نشوندم ساکت کردم (اشاره به بازی دسته جمعی انواع بازی های اندرویدی!)
احتمالا آن یکی و آن یکی و این یکی و من هم همین فکر رو میکنم ?. اون یکی هم که کلا شوته.
پ.ن۳: شنیدید کودک شیعه ی عربستانی رو در مدینه سر بریدن؟

توسط

کارشناس مهندسی برق؛ علاقه‌مند به الکترونیک، برنامه‌نویسی، گرافیک و ایده‌پردازی.

مطالب دیگر:

دیدگاهتان را بنویسید

پنج × 4 =