اعتقاد دارم خیلی از مشکلات اعتقادی و معرفتی ما به این خاطر است که اکثر افراد ما این روزها به طور کامل از منابع دست اول دینی (قرآن، نهج‌البلاغه، صحیفه سجادیه و دعاهای ائمه) قطع‌اند و نهایتا اگر در این دنیای شلوغ همت کنند و به مراسمات مذهبی بروند، بعد از اینکه در یک مراسم دعا مقداری متن مجهول عربی می‌شنوند و می‌خوانند (و وقت نمی‌کنند ریز ترجمه آن را بخوانند)، مقداری جملات فارسی هم تحت عنوان دین از این و آن می‌شنوند (می‌خواستم بنویسم از علما یا روحانیون، دیدم بدبختانه خیلی از پامنبری‌ها این روزها گیر عده‌ای صورتی و پروانه‌ای افتاده‌اند!).
اگر برای تمام ادعیه و آیات قرآن بهترین ترجمه‌ی فارسی را داشته باشیم (که نداریم) و اگر به بهترین شکل و در همه حالات آن را برای افرادی که دارند در یک مجلس می‌شنوند و می‌خوانند روی نمایشگر و پروژکتور و ویدیووال نمایش بدهیم (که نمی‌دهیم)، باز هم آن حس و حالی برای فرد ایجاد نمی‌شود که فقط پنج آیه یا فراز از یک دعا را خودش بفهمد و بخواند.
حالا در روزگاری که حتی زبان فارسی رسمی هم برای بعضی نیاز به ترجمه دارد(!) و هرروز هم از عربی دورتر می‌شویم، باید چه‌کار کنیم تا یک فرد عادی از جامعه به سرعت جذب جملات ادعیه شود و آن را بفهمد؟
